Samenvatting proefschrift Jorine A. Vermeulen
Het woord diagnostiek wordt veelal geassocieerd met de gezondheidszorg. Hierdoor heeft het woord diagnostiek een intuïtieve betekenis. Wanneer een persoon fysieke of mentale klachten heeft is het gebruikelijk om advies in te winnen van een huisarts of een specialist. Op basis van de klachten van de persoon bepaalt de dokter welke instrumenten geschikt zijn om een helderder beeld te krijgen van de klachten en onderliggende verklaringen. Een voorbeeld van zo’n instrument is het gebruik van een stethoscoop om te luisteren naar het hart van de patiënt. Op basis van de diagnostische informatie verzameld met deze instrumenten bepaalt de dokter het behandelplan. Na – een vooraf bepaalde termijn – wordt de patiënt opnieuw getest om te bepalen of de klachten zijn afgenomen en het probleem is verholpen. Indien dit niet het geval is, begint het proces van vooraf aan.
Het hierboven beschreven cyclische diagnostische proces kent vier fases:
- Signaleren van klachten;
- Analyseren of vaststellen van het probleem;
- Het bepalen van de acties om het probleem te verhelpen;
- Evaluatie van de effectiviteit van de acties.
Een vergelijkbaar cyclisch proces kan geïmplementeerd worden in het primair onderwijs. In de context van het onderwijs is het voornamelijk de leraar die een probleem bij een leerling signaleert. Vervolgens kan gebruik gemaakt worden van verschillende typen assessment instrumenten om vast te stellen wat de onderliggende oorzaak is van het probleem. Met bijvoorbeeld een diagnostisch interview kan worden achterhaald welke rekenstrategieën een leerling gebruikt en waarom een leerling bepaalde vragen fout beantwoord.
In mijn promotieonderzoek heb ik onderzocht welke kenmerken diagnostische instrumenten hebben en hoe deze instrumenten gebruikt kunnen worden om de rekenvaardigheid van leerlingen in groep 5 te verbeteren.
Jorine Vermeulen 